เมื่อวันที่ 7 มกราคม 2021 ผู้วินิจฉัยสเตอร์ลิงจอห์นสันจูเนียร์ที่เขตบูรพาของนิวยอร์กคว้าออกคำสั่งจ่ายถอดถอนโดยมีอคติในที่การปฏิบัติการในชั้นหลักทรัพย์ที่เป็นเท็จซึ่งเรียกเอาภายใต้มาตรา สิบ (b) และ 20(ก) ที่พระราชบัญญัติตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ. 2477 ("พระราชบัญญัติการแลกเปลี่ยนทรัพย์สิน") และข้อกำหนดของ คณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ SK ข้อ 303 ดาม บริษัท สัญญาประกัน ("บริษัท ") กับผู้บริหารบางท่าน Parchmann v. Metlife, et al. ทํา พรบ ต่อภาษี, No. 18-cv-00780-SJ-RLM (EมันสมองD.N.Y. 7 ม.ค. 2021)โจทก์ฟ้องว่าจำเลยแถลงข้อความสถานที่ทำให้หลงอย่างมีความนัยสำคัญเกี่ยวฐานะทางการเงินและการควบดูแลภายในของ บริษัท เกี่ยวหนึ่งในที่โครงการเกษียณอายุและรายได้ ("RIS") ของ กงสีศาลมีคำสั่งมอบจำเลยยกฟ้องโดยมีอคติการถือครองเหนืออื่นใดว่าโจทก์ไม่สามารถสารภาพความมุสาสาเหตุงานสูญเสียกับศูนย์วิทยาศาสตร์ได้อย่างพอเพียง

ตามฟ้อง บริษัท ได้แถลงการณ์สถานที่ทำให้เข้าใจผิดเกี่ยวกับปริมาณเงินครบกำหนดตามแผนเงินรายปีสำหรับกลุ่มเกษียณอายุของ หุ้นส่วนเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม 2017 บริษัท ได้เปิดเผยแห่งแบบฟอร์ม 8-K ว่า บริษัท พังทลายในการจ่ายทรัพย์สมบัติงวดแจกกับบุคคลประมาณ 600,000 มนุชโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อวันที่ 29 มกราคม 2018 บริษัท ได้มาการสืบสวนว่าปัญหานี้ก่อเกิดจากความล้มเหลวในขบวนการการประมาณค่างวดซึ่งระบุกระทำผิดว่าพวกผู้รับผลประโยชน์เสียชีวิตในขณะที่พวกเขาทั้งเป็นอยู่จริงๆเพื่อชดใช้เงินชดเชยกลุ่มนี้ บริษัท ได้เพิ่มเงินสำรองอีก 525-575 ล้านดอลลาร์ราคาหุ้นปรับพฤติกรรมลดลงหลังจากการเปิดเผยวันที่ 15 ธันวาคมกับ 29 มกราคมอย่างไรก็ตามที่วันที่ 1 มีนาคม 2018 แบบพิมพ์ 10-K กงสี ระบุดุผลกระทบทางการเงินสรรพสิ่งทุนสำรองแห่งหนคาดว่าจะทวีคูณนั้นปราศจากสาระสำคัญดังที่ข้อผิดพลาดมุขบัญชีสถานที่บังเอิญไม่เกี่ยวข้องห้ามซึ่งหักล้างการเพิ่มขึ้นนั้นและ บริษัท มีตัวการมาจาก "ความล้มเหลวในการกระทำงาน" และ "ข้อเสียที่ประธานในการควบควบคุมภายใน "

ในการประเมินข้อต่อรองของ Exchange Act ศาลได้มากล่าวถึงความเท็จที่เกี่ยวข้องกับงบการเงินของ บริษัท ก่อนในส่วนแห่งหนเกี่ยวข้องกับข้อกล่าวหาของโจทก์ว่างบการเงินของ บริษัท ที่ช่วงชั้นเรียนมีการระบุข้อมูลสถานที่ผิดพลาดอย่างมีความนัยสำคัญเนื่องจาก กองกลาง รับรู้ผลกำไรเลย 500 ล้านดอลลาร์ผิดพลาดศาลตั้งข้อสังเกตว่าในความเป็นจริง บริษัท ไม่ได้แจกแจงเกี่ยวกับผลกำไรหรือว่าเงินสำรองในชันษา 2560 ก่อนวันที่การลดลงของราคาใบหุ้น แต่เป็นเพียงการระบุเก็บในการยื่นฟ้องแห่งเดือนธันวาคม 2017 ว่าจะให้ไม่มิดชิดเพิ่มเติมในแบบฟอร์ม 10-K 2017ยิ่งไปกว่านั้นราชสำนักตัดสินว่าโจทก์ไม่สามารถพิสูจน์คว้าว่า บริษัท ไม่ผิดกล่าวหาว่าส่งผลกำไรผิดพลาดดังที่ข้อผิดพลาดทางบัญชีที่เกิดขึ้นนึกไม่ถึงซึ่งหักล้างเงินสำรองแห่งเพิ่มขึ้นแม้ว่านักลงทุนจะไม่ทราบถึงข้อตำหนิทางบัญชีเรื่องเดิมขึ้นโดยบังเอิญ เสียแต่ว่าศาลก็ถือได้ว่า "ความรู้ของนักลงทุน มันสมอง.. ไม่เกี่ยวข้องกับดักความเท็จไม่ก็ความจริงในคำอธิบายของผู้ออกหลักทรัพย์"

ศาลยังถือได้ว่าโจทก์พังทลายในการรับสารภาพสาเหตุของงานสูญเสียที่ข้องเกี่ยวกับข้อความขี้ปดที่ บริษัท ทำเกี่ยวกับรายได้สุทธิและผลขาดทุนเนื่องจาก "[n] o การสูญเสียทางเศรษฐกิจตามงานเปิดเผยหรือไม่ประเจิดประเจ้อ"ของข้อมูลตรงนี้ในเดือนมีนาคม 2018 10-K

จากนั้นศาลพิพากษาว่าโจทก์เปล่าสามารถให้คำปรึกษาแก่นักวิทยาศาสตร์ได้มาอย่างเพียงพอเกี่ยวกับการที่ บริษัท กล่าวโทษว่าละเว้นข้อเท็จจริงบางประการเนื่องจาก "จำเลยทั้งสองไม่ได้เป็นบุคคลปกติ" หรือเจ้าหน้าที่ [กองกลาง ] คนอื่น ๆ ก่อให้เกิดการอนุมานที่ชัดเจนของนักวิทยาศาสตร์ที่สามารถอ้างถึง [หุ้นส่วน ] ได้ "โจทก์ชี้จากไปที่อื่นเป็นหลักและตามที่โจทก์มีความเที่ยงตรงมากขึ้นวิธีการประมาณค่าครั้งศาลถือได้ว่า "เป็นเรื่องที่ยืดยาวกับไม่มีมูลที่จะอนุมานได้ว่าจำเลยจงใจรักษาข้อบกพร่องในการฉ้อโกงผู้ลงทุน"แต่ศาลหวนกลับพบทฤษฎีสรรพสิ่งจำเลยที่น่าสนใจงอกงามว่าจำเลยแต่ละคนไม่ทราบปัญหาเนื่องจากจุดอ่อนสิ่งของการควบคุมภายในศาลยังจัดจ่ายมีศูนย์วิชาวิทยาศาสตร์ด้วยไม่สมรรถอนุมานได้เนื่องจากการอำลาออกของบุคลากรสำคัญและมาตรการคว่ำบาตรสิ่งของรัฐที่ขีดคั่นภายหลังการประเจิดประเจ้อเนื่องจาก "นักวิทยาศาสตร์จะจำเป็นต้องมีอยู่ในเวลาที่มีการแถลงข้อความที่ทำให้เข้าใจผิดไม่เกี่ยวข้องกับความรู้ที่มีสิทธิ์จากการจ้องย้อนกลับไป"